Operatie “M2” volledig geslaagd
(dit is de kop van de extra uitgave van de Boocheser Vasteloavends Tsiedong van 1982)
Onder de codenaam “Operatioeën M2” werd al maandenlang bij B.V.V. Kalk aan de Books k.e. in het uiterst geheim beraadslaagd, om nog vóór de gemeentelijke herindeling te redden wat er te redden viel. In de nacht van 28 op 29 september 1981 werd een stoutmoedig plan uitgevoerd! Dit plan bestond uit een geheime reddingsactie van een m²Bocholtzer grond, waarbij de hele Raad van Elf inclusief zijne Hoogheid Prins Jo III betrokken waren.
Gebruikmakend van de duisternis trok het hele gezelschap, in het geniep, gewapend met schop en plastic zakken, door het hun zo dierbare Bocholtz. Op verschillende markante plaatsen (o.a. Baneheide, Broek, Reinert, Vlengendaal, Bongerd, Langveld en bij de Kei) werd een beetje grond gestolen en in plastic zakken gestopt.
Daarna ging men stiekem naar de trappen van het nog in functie zijnde gemeentehuis en werd de Bocholtzer grond in een voor de actie speciaal ontworpen kist gedeponeerd. Het is 23:11 uur.
De kist werd uiterst zorgvuldig afgesloten en verzegeld en daarna overgedragen aan de schutters van het nabij gelegen Duitse Orsbach, die zich al even stiekem bij het illustere gezelschap hadden gevoegd. De (zilveren) sleutel werd in bewaring gegeven bij de Keiridders, voorwaar een zekere schuilplaats…….
Manmoedig werd de zware kist door de schutters over de grens gesmokkeld en zo is het gekomen dat ondanks de “wet op de gemeentelijke herindeling Zuid-Limburg” (of hoe die wet ook moge heten) één vierkante meter echte Bocholtzer grond niet meer in Nederland was toen ‘Booches blief Booches’ van de een tot het andere niet meer van toepassing was.
Door dit geniale plan heeft Bocholtz toch nog een héél klein beetje de zelfstandigheid behouden. Om precies te zijn: EEN VIERKANTE METER. (1m²).
De carnavalsvereniging heeft dit stukje Bocholtz niet gestolen om het in Duitsland te laten wegkwijnen, maar om het ieder jaar te gebruiken bij de prinseproclamatie. De nieuwe prins kan dan voor het eerst zijn scepter zwaaien en zijn ambtsketen omgehangen krijgen op het zelfstandig gebleven Bocholtz. Een geruststellende voorwaarde om de ECHTE prins van Bocholtz te zijn.
Kunt u zich voorstellen wat het moeilijkste was aan deze spectaculaire actie? Juist ja…: de geheimhouding ervan in weken, misschien wel voor maanden, van voorbereiding. En dat “i os moele durp” verzuchte de toenmalige president Wiel palmen later.
In die zelfde nacht werd een brief aan het college van Burgermeester en Wethouders van de nog bestaande gemeente Bocholtz opgesteld en verstuurd. Er werd op de gewezen dat vóór het definitief (af)sluiten van de boeken nog iets veranderd moest worden: de grootte van de gemeente Bocholtz! Deze moest van 8.490.000 naar 8.489.999 vierkante meter worden teruggebracht. Gebeurde dit niet, dan zouden er zeer waarschijnlijk moeilijkheden ontstaan met de nieuw te vormen gemeente Simpelveld.
Ook werd in deze brief het boven beschreven verhaal uit de doeken gedaan en één zin springt er echt uit: “Wat op d’r ieësjte jannewaar 1982 nit doa is, kan ooch nit wède her-i-jedeeld”. En dit was de kern van de zaak!
Op het einde van de brief beidt de carnavalsvereniging nog aan de verandering zelf te komen aanbrengen, want het kon wel eens zijn dat er nog wat ‘verloren’ kratten bier in het gemeenthuis rondslingerden en dat zou natuurlijk zonde zijn…
Een kopie van de brief is gezonden naar aan de Hoeëglustige Keiriddere en……aan alle Boocheser.
Een serieuze zaak of echte humor?